گفتگوی مفصل با رئیس بارسلونا(1- تیتو): تیتو نیمه شب از من خواست تا به نوکمپ بروم

بیماری تیتو دوباره عود کرده بود و از آن زمان به بعد تیتو باید تمام اوقاتش را وقت درمان می کرد. ما یک ساعت و اندی صحبت کردیم.آن بدترین لحظات من به عنوان رئیس باشگاه بود

سایت گل- ساندرو روسل رئیس باشگاه بارسلونا ساعاتی قبل از سفر کاروان تیم کاتالان به فلسطین و آغاز تور آسیایی اش در گفتگویی اختصاصی با روزنامه اسپورت شرکت کرد و به مسائل مختلفی پرداخت: از تیتو و تاتا گرفته تا پپ گواردیولا، تیاگو،نیمار و مسی.دراینجا می توانید بدون هیچ مقدمه ای متن این گفتگوی اختصاصی را مطالعه کنید. این گفتگوی ویژه را در چندین قسمت برای شما آماده کرده ایم. در اینجا می توانید بخش اول صحبت های ساندرو روسل را مطالعه کنید:

*بیست روز پیش اعلام کردید که تیتو دیگرسرمربی بارسا نخواهد بود. چه اتفاقی افتاد؟

این بدترین خبری بود که من به عنوان رئیس باشگاه بارسلونا دریافت کردم. درابتدا به خاطر بعد انسانی ماجرا؛ چراکه این اتفاقی است که حتی برای بدترین دشمنانت هم آرزو نمی کنی. و بعد هم به خاطر بعد مدیریتی و ورزشی. چون انتخاب جانشین تیتو برای ما به منزله یک مشکل بزرگ بود.کار پیچیده و سختی بود.چون تاآن زمان تیتو سرمربی اصلی تیم ما بود

*خود تیتو چطور این را به شما خبر داد؟

ما درساعت 12 سه شنبه شب درنوکمپ با هم دیدار کردیم. او همان ساعات بود که به من زنگ زد و از من خواست که به نوکمپ بروم.فقط قیافه نگهبان باشگاه راکه در ابتدا من و بعد تیتو را درحال ورود به باشگاه دید را تصور کنید. تیتو درماشینش با پزشک معالجش بود. نگهبان از ما پرسید:«چه اتفاقی افتاده؟»ما در سالنی در دفتر تیتو باهم جلسه گذاشتیم.درسالنی که اعضای کادرفنی با هم جلسه می گذاشتند. تیتو وپزشکش داستان را تعریف کردند.گفتند که قرار نبوده تا دراین بازه زمانی آزمایشی انجام شود وتستها زودتر انجام شده. نتیجه تستها حکایت از آن داشت که اوضاع بیماری اش، آن طور که فکر می کردیم نبوده وبیماری اش دوباره عود کرده و از آن زمان به بعد تیتو باید تمام اوقاتش را وقت درمان کند ومشغول نبرد با سرطان باشد. ما یک ساعت و اندی صحبت کردیم.آن بدترین لحظات من به عنوان رئیس باشگاه بود

*اصلا توقعش را داشتید؟

زمانی که به من زنگ زد، با خودم گفتم:«یک جای کار می لنگد» روز قبلش مصاحبه کرده بودم و گفته بودم که حال تیتو خوب خوب است.تا آن زمان اوضاع به نظر من خوب می رسید ولی فردای آن روز برعکسش ثابت شد.همه چیز درطول چندساعت تغییر کرد.

*زمانی که تیتو رفت چه شد؟

بعداز پایان جلسه، سوار ماشینم شدم و جلوی راننده ماشین گفتم:« اووف.چه دردسری،حالا باید دنبال سرمربی باشیم.» شرایط به نحوی بود که حوصله هیچ کاری را نداشتم ولی مسئولیتت تورا مجبور می کندد. ازهمان لحظه شروع به فکر کردن به گزینه ها نمودیم.نمی خواهم قربانی باشم؛ چون کسی که سختی می کشد، تیتو است و او و خانواده اش روزهای سختی دارند.به عنوان رئیس ومسئول باشگاه با خودت فکر می کنی:«دراین شرایط چه اهمیتی دارد که رئیس بارسلونا باشی!» می گونید که این پست قدرتی دارد که نمی دانی کجا هستی ولی دراین مورد خاص اینطور نبود.اگر قدرت داشتم، این اتفاق نمی افتاد.

*حال تیتو چطور بود؟

قطعا بدبود.نمی دانم که باید این را بگویم یا نه ولی تیتو همان سه شنبه شب به من گفت:« حالا دیگر بحث بیماری وعودکردن مجدد بیماری نیست..خشم من از جدایی ام از بارسلوناست؛ آن هم الان که سرمربی بارسا هستم.

*خود او هم گفت که بهترین سال زندگی اش ناگهان تبدیل به بدترین سال زندگی اش شده

این جمله رااز زبان تیتو نشنیده بودم ولی همین طور است. عصبانیتی که از ترک نیمکت سرمربیگری بارسلونا به تو دست می دهد و اینکه دیگر نمی توانی از این کار لذت ببری و به جایی که دوست داری برسی و سرمربی تیم باشی ناراحت کننده است.همه اینها سخت است و برای یک بارساییی مثل او خیلی سخت تر هم می شود. این اتفاق بعد از یک سال تماشایی،بعد از سپری کردن بهترین فصل ممکن در تاریخ بارسلونا باکسب 100 امتیاز و با بیشترین فاصله ممکن با تیم دوم و با رکوردگلزنی..این حس تناقض خیلی بد است